Τα Μηναία

ΤΗ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η σύναξις τών Αρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, καί τών λοιπών Ασωμάτων Δυνάμεων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Μιχαήλ.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Τρισηλίου θεότητος, παραστάτης φαιδρότατος, Μιχαήλ δεικνύμενος Αρχιστράτηγε, μετά τών άνω Δυνάμεων, κραυγάζεις γηθόμενος, Άγιος εί ο Πατήρ, Άγιος ο συνάναρχος Λογος, Άγιος καί τό Άγιον Πνεύμα, μία δόξα, βασιλεία μία φύσις, μία θεότης καί Δύναμις.

Καί τό είδός σου πύρινον, καί τό κάλλος θαυμάσιον, Μιχαήλ πρωτάγγελε, τή αϋλω γάρ, φύσει διέρχη τά πέρατα, πληρών τά προστάγματα, τού τών όλων Ποιητού, δυνατός εν ισχύϊ σου, γνωριζόμενος, καί πηγήν ιαμάτων τόν ναόν σου, εργαζόμενος τή κλήσει, σού τή αγία τιμώμενον.

Οποιών τούς Αγγέλους σου, ώς περ γέγραπται πνεύματα, καί τούς λειτουργούντάς σοι φλόγα πύρινον, μέσον ταγμάτων πρωτεύοντα, ανέδειξας Κύριε, σού τών Αρχαγγελικών, Μιχαήλ Αρχιστράτηγον, σού τοίς νεύμασι, καθυπείκοντα Λόγε, καί τόν ύμνον, τόν τρισάγιον εν φόβω, αναφωνούντα τή δόξη σου.

Τού Γαβριήλ

Ήχος ο αυτός

Έδωκας σημείωσιν

Νούς ο προαιώνιος, φώς υπεστήσατο δεύτερον, Γαβριήλ σε μεθέξεσιν, ενθέοις φωτίζοντα, πάσαν οικουμένην, καί τό απ' αιώνος, ανακαλύπτοντα ημίν, θείον καί μέγα όντως μυστήριον, εν μήτρα σωματούμενον, Παρθενική τόν ασώματον, καί γενόμενον άνθρωπον, εις τό σώσαι τόν άνθρωπον.

Θρόνω παριστάμενος, τής τρισηλίου θεότητος, καί πλουσίως λαμπόμενος, ταίς θείαις λαμπρότησι, ταίς εκπεμπομέναις, απαύστως εκείθεν, τούς επί γής χαρμονικώς, χοροστατούντας καί ευφημούντάς σε, παθών αχλύος λύτρωσαι, καί φωτισμώ καταλάμπρυνον, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τών ψυχών ημών.

Θραύσον τά φρυάγματα, τών εκ τής Άγαρ τή ποίμνη σου, συνεχώς επερχόμενα, κόπασον τά σχίσματα, τά τής Εκκλησίας, πράϋνον τόν σάλον, τών αμετρήτων πειρασμών, ρύσαι κινδύνων καί περιστάσεων, τούς πόθω σε γεραίροντας, καί σού τή σκέπη προστρεχοντας, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τών ψυχών ημών.

Δόξα… Ήχος πλ. β’ Βυζαντίου

Συγχάρητε ημίν, άπασαι αι τών Αγγέλων ταξιαρχίαι, ο πρωτοστάτης γάρ υμών, καί ημέτερος προστάτης, ο μέγας Αρχιστράτηγος, τήν σήμερον ημέραν, εν τώ σεπτώ αυτού τεμένει, παραδόξως εποπτανόμενος αγιάζει, Όθεν κατά χρέος, ανυμνούντες αυτόν βοήσωμεν, Σκέπασον ημάς εν τή σκέπη τών πτερύγων σου, μέγιστε Μιχαήλ Αρχάγγελε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Συγχάρητε ημίν, άπασαι αι τών Παρθένων χοροστασίαι, η προστασία γάρ ημών, καί μεσίτρια καί σκέπη, καί μέγα καταφύγιον, τήν σήμερον ημέραν, εν τώ σεπτώ αυτής τεμένει, παραδόξως εποπτανομένη αγιάζει, Όθεν κατά χρέος ανυμνούντες αυτήν βοήσωμεν, Σκέπασον ημάς, εν τή σκέπη τών πτερύγων σου, άχραντε Θεοτόκε Δέσποινα.

Είσοδος, τό Φώς ιλαρόν, τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Ιησού τού Ναυή τό Ανάγνωσμα.

(Κεφ. 5, 13-15)

Εγένετο, ως ήν Ιησούς εν Ιεριχώ, αναβλέψας τοίς οφθαλμοίς αυτού, είδεν άνθρωπον εστηκότα εναντίον αυτού, καί η ρομφαία αυτού εσπασμένη εν τή χειρί αυτού, καί προσελθων Ιησούς, είπεν αυτώ. Ημέτερος εί, ή τών υπεναντίων. Ο δέ είπεν αυτώ. Εγώ Αρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου, νυνί παραγέγονα, καί Ιησούς έπεσεν επί πρόσωπον επί τήν γήν, καί είπεν αυτώ Δέσποτα, τί προστάσσεις τώ σώ οικέτη; Καί είπεν ο Αρχιστράτηγος Κυρίου πρός Ιησούν. Λύσον τό υπόδημα εκ τών ποδών σου, ο γάρ τόπος εφ' ού σύ έστηκας επ αυτού, άγιός εστι, καί εποίησεν Ιησούς ούτως.

Κριτών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 6, 6, 11-24)

Εγένετο εν τή ημέρα εκείνη, καί κατίσχυσε Μαδιάμ επί τούς υιούς Ισραήλ, καί αυτοί εβόησαν πρός τόν Θεόν. Καί ιδού Άγγελος Κυρίου παρεγένετο, καί εκάθισεν υπό τήν δρύν, τήν ούσαν εν Εφραθά, τήν τού Ιωάς, καί Γεδεών ο υιός αυτού ερράβδιζε πυρούς εν ληνώ, καί έσπευδε τού εκφυγείν από προσώπου Μαδιάμ. Καί ώφθη αυτώ Άγγελος Κυρίου, καί είπε πρός αυτόν. Κύριος μετά σού δυνατός τή ισχύϊ. Καί είπε πρός αυτόν Γεδεών. Εν εμοί, Κύριέ μου, καί εί έστι Κύριος μεθημών, ίνα τί εύρεν ημάς τά κακά ταύτα; καί πού εστι πάντα τά θαυμάσια αυτού, όσα διηγήσαντο ημίν οι πατέρες ημών, λέγοντες. Ουχί εξ Αιγύπτου ανήγαγεν ημάς Κύριος; καί νύν απώσατο ημάς, καί παρέδωκεν ημάς, εν χειρί Μαδιάμ. Καί επέβλεψε πρός αυ τόν ο Άγγελος Κυρίου, καί είπεν αυτώ. Πορεύου εν τή ισχύϊ σου ταύτη, καί σώσεις τόν Ισραήλ εκ χειρός Μαδιάμ, ιδού εξαπέστειλά σε. Καί είπε πρός αυτόν Γεδεών. Εν εμοί, Κύριε, εν τίνι σώσω τόν Ισραήλ; Ιδού η χιλιάς μου ταπεινοτέρα εν Μανασσή, καί εγώ ειμι μικρότερος εν τώ οίκω τού πατρός μου. Καί είπε πρός αυτόν ο Άγγελος Κυρίου. Κύριος έσται μετά σού, καί πατάξεις τόν Μαδιάμ ωσεί άνδρα ένα. Καί είπε πρός αυτόν Γεδεών. Ει εύρον χάριν εν οφθαλμοίς σου, καί ποιήσεις μοι σήμερον πάν ό,τι σύ λαλείς μετ' εμού, μή δή χωρισθής εντεύθεν, έως τού ελθείν με πρός σέ, καί οίσω τήν θυσίαν μου, καί θύσω ενώπιόν σου. Καί είπεν. Εγώ ειμι, καθήσομαι έως τού επιστρέψαι σε. Καί Γεδεών εισήλθε, καί εποίησεν έριφον αιγών, καί οιφί αλεύρου άζυμα, καί τά κρέα έθηκεν εν τώ κοφίνω, καί τόν ζωμόν έβαλεν εν τή χύτρα, καί εξήνεγκεν αυτά πρός αυτόν υπό τήν δρύν, καί προσήγγισε. Καί είπε πρός αυτόν ο άγγελος Κυρίου. Λάβε τά κρέα καί τούς άρτους τούς αζύμους, καί θές πρός τήν πέτραν εκείνην, καί τόν ζωμόν εχόμενα έκχεε, καί εποίησεν ούτω. Καί εξέτεινεν ο Άγγελος Κυρίου τό άκρον τής ράβδου τή εν τή χειρί αυτού, καί ήψατο τών κρεών, καί τών αζύμων, καί ανήφθη πύρ εκ τής πέτρας, καί κατέφαγε τά κρέα καί τούς αζύμους, καί ό Άγγελος Κυρίου απήλθεν απ' οφθαλμών αυτού. Καί είδε Γεδεών, ότι Αγγελος Κυρίου εστί, καί είπε Γεδεών. Οίμοι Κύριε, Κύριε! ότι είδον τόν Άγγελον Κυρίου πρόσωπον πρός πρόσωπον. Καί είπεν αυτώ Κύριος. Ειρήνη σοι, μή φοβού, ου μή αποθάνης. Καί ωκοδόμησεν εκεί Γεδεών θυσιαστήριον τώ Κυρίω, καί εκάλεσεν αυτό, Ειρήνη Κυρίου, έως τής ημέρας ταύτης.

Προφητείας Δανιήλ τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 1-21)

Εν έτει τρίτω κυρου τού βασιλέως Περσών, λόγος απεκαλύφθη τώ Δανιήλ, ού τό όνομα επεκλήθη Βαλτάσαρ, καί αληθινός ο λόγος, καί δύναμις μεγάλη, καί σύνεσις εδόθη αυτώ εν Οπτασία. Εν ταίς ημέραις εκείναις, εγώ Δανιήλ ήμην πενθών τρείς εβδομάδας ημερών. Καί άρτον επιθυμιών ουκ έφαγον καί κρέας καί οίνος ουκ εισήλθεν εν τώ στόματί μου, καί άλειμμα ουκ ηλειψάμην, έως πληρώσεως τριών εβδομάδων ημερών. Καί εν ημέρα εικοστή τετάρτη τού μηνός τού πρώτου, εν τώ τρίτω έτει, εγω ήμην εχόμενα τού ποταμού τού μεγάλου, ούτός εστι Τίγρις. Καί ήρα τούς οφθαλμούς μου, καί είδον, καί ιδού ανήρ είς, ενδεδυμένος βαδδίν, καί η οσφύς αυτού περιεζωσμένη χρυσίω Ωφάζ, καί τό σώμα αυτού ωσεί θαρσίς, καί τό πρόσωπον αυτού ωσεί όρασις αστραπής, καί οι οφθαλμοί αυτού ωσεί λαμπάδες πυρός, καί οι βραχίονες αυτού καί τά σκέλη, ως όρασις χαλκού στίλβοντος, καί η φωνή τών λόγων αυτού, ώς φωνή όχλου. Καί είδον εγώ Δανιήλ μόνος τήν οπτασίαν, καί οι άνδρες οι μετ' εμού ουκ είδον, αλλ' ή έκστασις μεγάλη επέπεσεν επ' αυτούς, καί έφυγον εν φόβω. Καί εγω υπελείφθην μόνος, καί είδον τήν Οπτασίαν τήν μεγάλην ταύτην, καί ουχ υπελείφθη εν εμοί ισχύς, καίη δόξα μου μετεστράφη εις διαφθοράν, καί ουκ εκράτησα ισχύος. Καί ήκουσα τήν φωνήν τών λόγων αυτού, καί εντώ ακούσαί με φωνήν ρημάτων αυτού ήμην κατανενυγμένος επί πρόσωπόν μου επί τήν γήν. Καί ιδού χείρ απτομένη μου, καί ήγειρέ με επί τά γόνατά μου, καί ταρσούς χειρών μου. Καί είπε πρός με. Δανιήλ, ανήρ επιθυμιών, σύνες εν τοίς λόγοις, οις εγώ λαλώ πρός σέ, καί στήθι επί τή στάσει σου, ότι νύν απεστάλην πρός σέ, καί εν τώ λαλήσαι αυτόν πρός με τόν λόγον τούτον, ανέστην έντρομος. Καί είπε πρός με. Μή φοβού Δανιήλ, ότι από τής ημέρας τής πρώτης, ής έδωκας τήν καρδίαν σου συνιέναι, καί κακωθήναι έναντι Κυρίου τού Θεού σου ηκούσθησαν οι λόγοι σου, καί εγω ήλθον εν τοίς λόγοις σου. Καί ο Άρχων τής βασιλείας Περσών ειστήκει εξεναντίας μου είκοσι καί μίαν ημέραν, καί ιδού Μιχαήλ, εις τών Αρχόντων τών πρώτων ήλθε βοηθήσαί μοι, καί αυτόν κατέλιπον εκεί μετά τού Άρχοντος βασιλείας Περσών. Καί ήλθον συνετίσαι σε όσα απαντήσει τώ λαώ σου επ' εσχάτων τών ημερών, ότι έτι η όρασις εις ημέρας. Καί εν τώ λαλή σαι αυτόν μετ' εμού κατά τούς λόγους τούτους, έδωκα τό πρόσωπόν μου επί τήν γήν, καί κατενύγην. Καί ιδού ως ομοίωσις υιού ανθρώπου ήψατο τών χειλέων μου, καί ήνοιξα τό στόμα μου καί ελάλησα, καί είπα πρός τόν εστώτα εναντίον μου. Κύριε εν τή Οπτασία σου εστράφη τά εντός μου εν εμοί, καί ουκ έσχον ισχύν. Καί πώς δυνήσεται ο παίς σου, Κύριε, λαλή, σαι μετά τού Κυρίου μου τούτου; καί από τού νύν ού στήσεται εν εμοί ισχύς, καί πνοή ουχ υπελείφθη εν εμοί. Καί προσέθετο, καί ήψατό μου ως όρασις ανθρώπου, καί ενίσχυσέ με καί είπέ μοι. Μή φοβού ανήρ επιθυμιών, ειρήνη σοι, ανδρίζου καί ίσχυε. Καί εν τώ λαλήσαι αυτόν μετ εμού, ίσχυσα καί είπα. Λαλείτω ο Κύριός μου, ότι ενίσχυσάς με. Καί είπεν. Ει οίδας ότι ήλθον πρός σέ; καί νύν επιστρέψω τού πολεμήσαι μετά τού Άρχοντος Περσών, καί εγώ εξεπορευόμην, καί ο Άρχων τών Ελλήνων ήρχετο. Αλλ' ή αναγγελώ σοι τό εντεταγμένον εν γραφή αληθείας καί ουκ έστιν είς αντεχόμενος μετ' εμού περί τούτων, αλλ' ή Μιχαήλ ο άρχων υμών.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά ιδιόμελα.

Ήχος α’ Κυπριανού

Τών νοερών Δυνάμεων Αρχιστράτηγοι, οι παρεστώτες απαύστως, τώ δεσποτικώ θρόνω, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ειρήνην τώ κόσμω δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ο αυτός Αρσενίου

Ο Ταξιάρχης τών άνω Δυνάμεων, Μιχαήλ ο πρωτοστάτης τών θείων ταγμάτων, σήμερον ημάς πρός πανήγυριν συνεκάλεσεν, ο καθ' εκάστην μεθ' ημών πορευόμενος, καί φυλάττων τούς πάντας, εκ πάσης τού διαβόλου περιστάσεως, Δεύτε ούν φιλέορτοι καί φιλόχριστοι, τά άνθη τών αρετών δρεψάμενοι, καθαραίς εννοίαις, καί συνειδότι ευστάθμω, τού Αρχαγγέλου τήν Σύναξιν τιμήσωμεν, αυτός γάρ αδιαλείπτως τώ Θεώ παριστάμενος, καί τόν τρισάγιον ύμνον αναμέλπων, πρεσβεύει σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος β’ Τού Στουδίτου

Τής αϋλου ουσίας, τών νοερών Δυνάμεων προστατεύοντες, καί τής Τρισηλίου δόξης ταίς μαρμαρυγαίς, φωτοδοτούντες τήν οι κουμένην, Αρχιστράτηγοι, αλήκτω φωνή, τόν τρισάγιον ύμνον εξάδετε, διό πρεσβεύσατε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός Αρσενίου

Τώ αϋλω θρόνω περικυκλούντες, νοεραί ουσίαι θείοι Ασώματοι, τήν τρισάγιον ωδήν, τώ πρύτανι Θεώ, φλογεροίς τοίς χείλεσιν άδετε, Άγιος ο Θεός, ο Πατήρ ο άναρχος, Άγιος ισχυρός, ο Υιός ο συνάναρχος, Άγιος αθάνατος, τό ομοούσιον Πνεύμα, τό σύν Πατρί καί Υιώ συνδοξαζόμενον.

Ο αυτός Ανατολίου

Ασωμάτοις χείλεσι, καί νοεροίς στόμασι, τών Αγγέλων αι τάξεις, τόν ακατάπαυστον ύμνον προσφέρουσι, τή σή απροσίτω θεότητι Κύριε, καί νόες καθαροί καί λειτουργοί τής σής δόξης αινούσί σε Δέσποτα, Σύν αυτοίς δέ Μιχαήλ ο ασώματος, καί πρωτοστάτης τών άνω Δυνάμεων, ο Αρχιστράτηγος τών Αγγέλων, εστιάτωρ ημίν σήμερον γέγονε, τά τών ασωμάτων άσματα προτρεπόμενος ημάς άδειν, τή απροσίτω σου δόξη Φιλάνθρωπε, ίνα πρεσβεύη απαύστως, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ήχος δ’

Εφραίμ Καρίας

Τής ηλιακής ακτίνος τού θείου φωτός, καταλαμπόμενοι Αρχιστράτηγοι, τάς τών αϋλων καταυγάζετε ταξιαρχίας, ως φώς λευχειμονούντες, εν υψίστοις τό πύρ καταυγάζετε εν κόσμω, τής απροσίτου θεότητος, όθεν καί τόν τρισάγιον ύμνον, εν φλογεροίς τοίς χείλεσιν ακαταπαύστως άδετε, Άγιος, Άγιος, Άγιος ει, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ήχος πλ. β’

Οι Αγγελοί σου Χριστέ, τώ θρόνω τής μεγαλωσύνης, εν φόβω παρεστώτες, καί τή σή φωτοχυσία αεί λαμπόμενοι, εν τοίς υψίστοις υμνωδοί σου, καί τής βουλής σου λειτουργοί, υπό σού εκπεμπόμενοι, νέμουσι φωτισμόν ταίς ψυχαίς ημών.

Δόξα… Ήχος δ’

Πυρίνοις χείλεσιν, υμνεί σε τά Χερσυβίμ, Χριστέ ό Θεός, ασωμάτοις δέ στόμασιν ασιγήτως, δοξολογεί σε τών Αρχαγγέλων ό χορός, Μιχαήλ δέ ο Αρχιστράτηγος, τών άνω δυνάμεων, τόν επινίκιον ύμνον, ακαταπαύστως προσφέρει τή δόξη σου, Αυτός γάρ ημάς σήμερον κατηύγασε, πρός πανήγυριν φαιδράν, κροτήσαι επαξίως ψαλμικώς, αίνον τόν τρισάγιον, τοίς πηλίνοις χείλεσιν, ότι τά πάντα τής σής αινέσεως επλήσθη, καί παρέχεις τώ κόσμω δι' αυτού τό μέγα έλεος.

Καί νύν… Ο αυτός Θεοτοκίον

Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος, εν ναώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται, Σήμερον τά τών Αγίων Άγια αγάλλονται, καί ο χορός τών Αγγέλων, μυστικώς πανηγυρίζει, μεθ' ών καί ημείς εορτάζοντες σήμερον, σύν τώ Γαβριήλ εκβοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α' Τών ουρανίων

Αγγελικώς οι εν κόσμω πανηγυρίζοντες, τώ επί θρόνου δόξης, Θεώ εποχουμένω, βοήσωμεν τόν ύμνον, Άγιος εί, ο Πατήρ ο ουράνιος, ο συναϊδιος Λόγος Άγιος εί, καί τό Πνεύμα τό Πανάγιον.

Στίχ. Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα

Τών ουρανίων πρωτεύων, εν παρρησία πολλή, καί παρεστώς τώ θρόνω, τώ αστέκτω εν δόξη, αυτόπτα τών αρρήτων, σώσον ημάς, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, τούς εν ανάγκαις κινδύνων καί πειρασμών, ταίς πρεσβείαις σου δεόμεθα.

Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον· Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφοδρα.

Τών ασωμάτων Αγγέλων, πρώτος υπάρχεις σαφώς, καί λειτουργός τής θείας, φωταυγείας εκείνης, αυτόπτης τε καί μύστης, σώσον ημάς, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, τούς ετησίως τιμώντάς σε ευσεβώς, καί υμνούντας τήν Τριάδα πιστώς.

Δόξα… Καί νύν… Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Ως ταξιάρχης καί πρόμαχος, καί τών Αγγέλων Αρχηγός Αρχιστράτηγε, πάσης ανάγκης καί θλίψεως, νόσου καί δεινών αμαρτημάτων ελευθέρωσον, τούς ειλικρινώς ανυμνούντας, καί αιτουμένους σε Ένδοξε, εναργώς ως άϋλος τόν άϋλον καθορών, καί τώ απροσίτω φωτί, τής τού Δεσπότου δόξης καταλαμπόμενος, αυτός γάρ φιλανθρώπως, σάρκα δι' ημάς εκ Παρθένου προσείληφε, σώσαι βουληθείς τό αθρώπινον.

Απολυτίκιον Ήχος δ’

Τών ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταίς υμών δεήσεσι, τειχίσητε ημάς, σκέπη τών πτερύγων, τής αϋλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς καί βοώντας, Εκ τών κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι τών άνω Δυνάμεων.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Καί απόλυσις

Μετά τήν α' Στιχολογίαν,

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τών ασωμάτων λειτουργών Αρχιστράτηγε, ο κατ' ενώπιον Θεού παριστάμενος, καί ταίς εκείθεν λάμψεσι λαμπόμενος, φαίδρυνον αγίασον, τούς πιστώς σε υμνούντας, πάσης απολύτρωσαι, τού εχθρού τυραννίδος, καί ειρηναίαν αίτησαι ζωήν, τοίς Βασιλεύσι καί πάσι τοίς πέρασιν.

Δόξα… τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τού ευχαρίστως ανυμνείν εκ καρδίας, τά σά ελέη Δέσποινα οι δούλοί σου, κράζοντες καί λέγοντες, Παναγία Παρθένε, πρόφθασον καί λύτρωσαι, εξ εχθρών αοράτων, καί ορατών καί πάσης απειλής, σους γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν,

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τά Χερουβίμ καί Σεραφίμ πολυόμματα, τών Αρχαγγέλων λειτουργών τά στρατεύματα, σύν Εξουσίαις θρόνοι Κυριότητες, Άγγελοι Δυνάμεις τε, καί Αρχαί δυσωπούσι, σέ τόν Ποιητήν ημών, καί θεόν καί Δεσπότην, Μή υπερίδης δέησιν λαού, ημαρτηκότος, Χριστέ πολυέλεε.

Δόξα… Τό αυτό

Καί νύν… Θεοτοκίον αυτόμελον

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Μετά τόν Πολυέλεον, Κάθισμα

Ήχος πλ. δ' Τό προσταχθέν

Τών ουρανίων αρχηγοί καί πρωτοστάται, τών υψιθρόνων καί φρικτών τής θείας δόξης, Μιχαήλ καί Γαβριήλ Αρχιστράτηγοι, σύν πάσι τοίς ασωμάτοις ώ Λειτουργοί, Δεσπότου υπέρ τού κόσμου διαπαντός, πρεσβεύοντες αιτήσασθε τήν άφεσιν, τών επταισμένων ημίν, καί έλεος καί χάριν ευρείν, εν ημέρα τής κρίσεως.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεοχαρίτωτε Αγνή ευλογημένη, τόν διά σπλάγχνα οικτιρμών εκ σού τεχθέντα, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι καί τοίς Αρχαγγέλοις, καί πάσι τοίς ασωμάτοις υπέρ ημών, δυσώπει ακαταπαύστως δούναι ημίν, πρό τού τέλους συγχώρησιν, καί ιλασμόν αμαρτιών, καί βίου επανόρθωσιν, όπως εύρωμεν έλεος.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ’

Ο ποιών τους Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς Λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον.

Ευαγγέλιον κατά Ιωάννην

Ζήτει τή β’ τής Πεντηκοστής

Ο Ν'

Δόξα… Ταίς τών Ασωμάτων, Οικτίρμον, προστασίαις, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν… Ταίς τής Θεοτοκου...

Είτα, Ελέησόν με ο Θεός, κτλ. Καί ψάλλομεν Στιχηρόν ιδιόμελον.

Ήχος β’

Είτα ψάλλονται οι Κανόνες, ο τής Θεοτόκου εις ς’ καί οι δύο παρόντες τών Ασωμάτων εις η’.

Κανών πρώτος τών Ασωμάτων

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

«Άσμα αναπέμψωμεν λαοί, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών, τώ απαλλάξαντι τόν Ισραήλ εκδουλείας, ωδήν επινίκιον, άδοντες καί βοώντες, Άσωμέν σοι τώ μόνω Δεσπότη».

Πάντες ανυμνήσωμεν πιστοί, τήν πάσας διευθύνουσαν, τάς αϋλους τών άνω, χορών ταξιαρχίας, Τριάδα τήν άκτιστον, εκβοώντες, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ παντοκράτορ.

Έθου τών κτισμάτων σου αρχήν, ουσίαν τήν ασώματον, Ποιητά τών Αγγέλων, τόν άχραντόν σου θρόνον, κυκλούσαν κραυγάζειν σοι, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ παντοκράτορ.

Χαίροις Γαβριήλ μυσταγωγέ, τής τού Θεού σαρκώσεως, Μιχαήλ τε ταγμάτων, αϋλων πρωτοστάτα, απαύστως κραυγάζοντες, , Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ παντοκράτορ.

Θεοτοκίον

Εύα η προμήτωρ τή αρά, τό γένος καθυπέβαλε, τή παραβάσει ποτέ, τό τών ανθρώπων, σύ δέ Παρθένε θεόνυμφε, όλον πρός ευλογίαν, μετηγάγου τόν Κτίστην τεκούσα.

Κανών δεύτερος, ού η Ακροστιχίς.

Τοίς Ταξιάρχαις τών Ασωμάτων Νόων.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις

Κλήμεντος

Ωδή α’ Ήχος ο αυτός

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Τούς νοερούς τών ασωμάτων τάξεων, χορούς εν άσμασιν, ως Λειτουργούς θείους, δεύτε ευφημήσωμεν, χορείαν συγκροτήσαντες, τήν ημών σωτηρίαν, αδιαλείπτως πρεσβεύοντας, καί τή μετανοία συγχαίροντας.

Οι τών Αγγέλων αρχηγοί καί πρόκριτοι, καί ταξιάρχαι φαιδροί, τούς ασωμάτους Νόας, σήμερον εγείρουσι, πρός τελετήν εόρτιον, τής αυτών λαμπράς μνήμης, μεθ' ών συγχαίρουσιν άνθρωποι, ύμνον τή Τριάδι προσάγοντες.

Συνευφρανθώμεν τοίς Αγγέλοις άνθρωποι, πνευματικώς εν χαρά, ο Γαβριήλ αύθις, νύν ευαγγελίζεται, Εκκλησιών τήν ένωσιν, καί καθαίρεσιν πάσης, τής εναντίας αιρέσεως, εν τή παρουσία τής μνήμης αυτών.

Θεοτοκίον

Κυοφορείς τόν υπέρ φύσιν Άχραντε, εν σοί σκηνώσαντα, τού Πατρός λόγον, εν Αγίω Πνεύματι δυσί μέν εν ταίς φύσεσι, καί θελήσεσιν όντα, εν υποστάσει δ' ατρέπτως μιά, ής καί τήν μορφήν ασπαζομεθα.

Καταβασία

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι,φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος,ταύτης τά θαύματα.

Ωδή γ’

«Τόν φόβον σου Κύριε, εμφύτευσον ταίς καρδίαις τών δούλων σου, καί γενού ημίν στερέωμα, τοίς σέ εν αληθεία, επικαλουμένοις».

Ισχύϊ κατέστησας Αθάνατε, δυνατούς εξανύοντας, τό πανάγιόν σου θέλημα, τούς σοί εν τοίς υψίστοις, αεί παρεστώτας.

Τούς μύστας τής σής ενανθρωπήσεως, τής σεπτής τε εγέρσεως, τών Αγγέλων τούς εξάρχους Χριστέ, υπέρ ημών προσδέχου, επικαλουμένους.

Αγγέλους επέστησας φύλακας, τοίς ανθρώποις ως εύσπλαγχνος, διακόνους τε ανέδειξας Χριστέ, τής σωτηρίας τών σών θεραπόντων.

Θεοτοκίον

Αρρήτως συνέλαβες τόν Κύριον, Σωτήρα Θεόνυμφε, τόν λυτρούμενον ημάς τών δεινών, τούς σέ εν αληθεία επικαλουμένους.

Κανών δεύτερος

Σύ εί τό στερέωμα

Τών Αγγέλων πρώτιστος, καί τής Τριάδος φώς δεύτερον, ώφθης ημίν, Μιχαήλ ο άρχων, τοίς πιστώς ευφημούσί σε.

Αίγλη θείας χάριτος, ο Γαβριήλ πιστώς έπληξε, πάσαν τήν γήν, τού Θεού κηρύξας, τήν εν σώματι κάθοδον.

Ξυνωρίς αοίδιμε, καί φωταυγής δυάς άϋλε, φώτα Θεού, τούς πιστώς τελούντας, τήν υμών μνήμην δείξατε.

Θεοτοκίον

Ήσεν Ησαϊας, σού τήν υπέρ νούν Αγνή κύησιν, άδω καγώ, ίνα τής εκείνου, επιτύχω καθάρσεως.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν

Τών ασωμάτων τούς χορούς εφιέμενοι, ανευφημείν οι επί γής μιμησώμεθα, ως εφικτόν τούτων τήν αγιότητα, νεκρούντες πάντα τά μέλη τά τής σαρκός, αιτούντες, ως υπερμάχους τε καί φρουρούς, πάσης πλάνης λυτρώσασθαι, τού αοράτου εχθρού, ημάς τούς ανυμνούντας αυτούς, όπως εύρωμεν έλεος.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Ευχαριστούμέν σοι αεί Θεοτόκε, καί μεγαλύνομεν άγνή καί προσκυνούμεν, ανυμνούντες τόν τόκον σου κεχαριτωμένη, βοώντες ακαταπαύστως, σώσον ημάς, Παρθένε Παντελεήμον ως αγαθή, καί δαιμόνων εξάρπασον, λογοθεσίου φοβερού, εν ώρα τής ετάσεως, μή αισχυνθώμεν οι δούλοί σου.

Ωδή δ'

«Επέβης εφ' ίππους, τούς Αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεν η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελωδούσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Επέβης Αγγέλοις, ώσπερ εφ' ίπποις Φιλάνθρωπε, καί εδέξω χερσί σου ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεν η ιππασία σου, τοίς απαύστως βοώσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Καλύπτει Αγγέλους, η αρετή σου Φιλάνθρωπε, καί τής γής επληρώθη τά πέρατα, τής σής ενδόξου άναρχε θείας αινέσεως, σύν αυτοίς σοι βοώσης, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εξήλθες οικτίρμον, εις σωτηρίαν λαού σου Χριστέ, συγκαλείς δέ τάς φίλας Δυνάμεις σου, καί ευφροσύνη γέγονεν η παρουσία σου, τοίς πιστώς σοι βοώσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Παρθένος καί Μήτηρ, υπερφυώς ώφθης Πάναγνε, ως Θεόν τόν αυτόν τε καί άνθρωπον, Χριστόν τεκούσα, ώ μετά δέους κραυγάζουσι, τών Αγγέλων αι τάξεις, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Κανών δεύτερος

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ιεριχώ, ώφθη δυνάμεως Αρχιστράτηγος, πολεμούντι, πάλαι Ιησού τώ Ναυή, νικοποιών καί υπερμαχών, Μιχαήλ ο μέγας, τών Ασωμάτων ο έξαρχος, υφ' ού λαβών τό σθένος, ο θεράπων Κυρίου, δορυάλωτον είλε τό φρούριον.

Άρχων ποτέ, τών ασωμάτων Δυνάμεων, ώφθη φέρων, τέκνου ευαγγέλια, τώ Ζαχαρία τώ ιερεί, Γαβριήλ ο μέγας, ο θείος όντως Αρχάγγελος, διό φωνή τού Λόγου, γεννηθείς, Ιωάννης, τώ πατρί τήν φωνήν αποδίδωσιν.

Χαίρει χαρά πάντα τά πέρατα σήμερον, τήν αισίαν, μνήμην εορτάζοντα, τών Αρχαγγέλων σου ό Θεός, Μιχαήλ τού θείου, καί Γαβριήλ τού θεόφρονος, συγχαίρει δέ καί πάσα, τών Αγγέλων η τάξις, ότι σώζεται κόσμος τη σκέπη αυτών.

Θεοτοκίον

Μόνη αγνή, πέφυκας καί μετά γέννησιν, μόνη ώφθης, άνανδρος θηλάζουσα, τόν τού Πατρός Λόγον αληθή, Πνεύματι Αγίω, λαβόντα δούλου μορφήν καθ' ημάς, Παρθένε Θεοτόκε, ού τήν θέαν τιμώντες, τής μορφής τήν εμφέρειαν σέβομεν.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε'

«Τόν εκ νυκτός αγνωσίας, επί τήν ψυχάλωτον οδόν αεί πλανώμενον, φωτί τής γνώσεώς σου Κύριε, ποδηγών με εν τή τρίβω τών εντολών σου καθοδήγησον».

Ανεπιστρέπτω τώ πόθω, αεί πρός τό άναντες, πρός σέ Χριστέ φερόμεναι, τό ακρότατον απάντων τών εφετών, Αγγέλων αι δυνάμεις, ακαταπαύστως σε δοξάζουσιν.

Σύ νοερούς κατ' ουσίαν, αφθάρτους τή χάριτι, τή σή Χριστέ κατέστησας, υμνωδούς τής σής μεγαλειότητος, τούς Αγγέλους σου κατ' εικόνα, εδημιούργησας ακατάληπτε.

Σύ ακλινείς πρός τό χείρον, τή πρός σέ εγγύτητι Χριστέ, τούς σούς εφύλαξας λειτουργούς, πηγή γάρ αγαθότητος, σύ υπάρχων αγαθύνεις, τούς επαξίως σοι λατρεύοντας.

Θεοτοκίον

Η μετά τόκον Παρθένος, μόνη απειρόγαμε αγνή, Μαρία άχραντε, τώ λιμένι σου ημάς καθόρμισον, εκ κινδύνων οδηγούσα, πρός σωτηρίαν τήν αιώνιον.

Κανών δεύτερος

Ίνα τί με απώσω

Απειθούντι τό πάλαι, τού Θεού πρός άρρητα καί θεία θαύματα, Βαλαάμ τώ μάντει, εν αμφόδω ο Άγγελος όνω φανείς, φοβερώς ήλεγξε, καί λογικόν τό ζώον δείξας, τό τής φύσεως ήμειψε γνώρισμα.

Συσχεθέντι τώ Πέτρω, καί ειρκτή προσμένοντι, Άγγελος ώφθη Θεού, τών χειρών Ηρώδου, καί δεσμών καί θανάτου λυτρούμενος, διό δεύτε πάντες, ως τών ψυχών φρουρούς ενθέους, τούς σοφούς Αρχαγγέλους τιμήσωμεν.

Τών πολέμων τάς στάσεις, Άγγελοι Αρχάγγελοι θείαι Δυνάμεις Θεού, καί τής Εκκλησίας, τάς αιρέσεις καί πάντα τά σκάνδαλα, ταίς υμών λύσατε, πρός τόν Θεόν αεί πρεσβείαις, καί ημάς εν ειρήνΝ φρουρήσατε.

Θεοτοκίον

Εν δυσί ταίς ουσίαις, ένα σε γινώσκομεν Θεόν τής κτίσεως, ενεργείαις άμφω, καί θελήσεσιν όντα ασύγχυτον, τόν Υιόν τού Θεού, εκ γυναικός σάρκα λαβόντα, ής τήν θέαν τιμώμεν τοίς πίναξιν.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύουσα.

Ωδή ς'

«Τόν Ιωνάν εν τώ κήτει Κύριε, μονώτατον κατώκισας, εμέ δέ τόν πεπεδημένον, εν άρκυσι τού εχθρού, ώς εκ φθοράς εκείνον δ ιάσωσον».

Θεοπρεπώς, εκ μή όντων Κύριε, τώ λόγω σου παρήγαγες, ουσίας τών επουρανίων, αθανάτων στρατιών, φωτοειδείς αυτάς εργασάμενος.

Μύσται σεπτοί, τής Θεού αινέσεως, γεγόνατε Ασώματοι, πολίται τής επουρανίου, καί θείας όντως σκηνής, τώ Ποιητή αξίως λατρεύοντες.

Τών Ασωμάτων, τάξεις νοεραί σε, Υιέ Θεού προάναρχε, αινούσιν ακαταπαύστως, καί δοξολογούσιν, ως Ποιητήν καί Κτίστην τού σύμπαντος.

Θεοτοκίον

Τόν τώ Πατρί, εν υψίστοις άχραντε, ανάρχως συνεδρεύοντα, αγκάλαις σαίς επανακλίναι ηξίωσαι, όν ημίν δίδου Αγνή, τοίς δούλοις σου ίλεων.

Κανών δεύτερος

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Ως πύρ καί φλόγα καί φώς, τους ασωμάτους υπάρχοντας, εκ τής υλώδους φθοράς, τόν νούν ανιπτάμενοι, υλαίοις εν χείλεσι, τούς αϋλους φόβω, εν τοίς άσμασι τιμήσωμεν.

Νεκρώσατε τών παθών, τάς καταιγίδας Αρχάγγελοι, καί παύσατε σύν αυτοίς, τά σκάνδαλα άπαντα, τής πίστεως Αγιοι, τής Τριάδος όντες, Αρχιστράτηγοι πυρίμορφοι.

Αρχάγγελοι τού Θεού, τών Ασωμάτων οι έξαρχοι, τή παρρησία υμών, εκ πάσης αιρέσεως, ημάς διασώσατε, Μιχαήλ ο Άρχων, καί Γαβριήλ οι Αρχιστράτηγοι.

Θεοτοκίον

Νηδύος ώφθης εκών, εξ απειράνδρου σαρκούμενος, ο άσαρκος ως Θεός, Χριστέ σαρκοφόρος δέ, ως άνθρωπος πέφυκας, ού τής εμφερείας, οι πιστοί τό είδος σέβομεν.

Καταβασία

Τήν θείαν ταυτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής θεομήτορος, δεύτε τας χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες.

Κοντάκιον Ήχος β

Αρχιστράτηγοι Θεού, λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί, καί άρχηγοι Ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν αιτήσασθε, καί τό μέγα έλεος, ως τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Ο Οίκος

Έφης φιλάνθρωπε εν Γραφαίς σου, πλήθη χαίρειν Αγγέλων εν ουρανώ, επ' ανθρώπω ενί μετανοούντι, Αθάνατε, όθεν ημείς οι εν ανομίαις, αναμάρτητε, μόνε καρδιογνώστα, σέ δυσωπείν καθ' εκάστην τολμώμεν ως εύσπλαγχνον, οικτείραι καί καταπέμψαι αναξίοις κατάνυξιν, Δέσποτα, παρέχων ημίν συγχώρησιν, υπέρ πάντων γάρ ημών πρεσβεύουσιν, οι τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Συναξάριον

Τή Η’ τού αυτού μηνός, η Σύναξις τών Αρχιστρατήγων Μιχαήλ λοιπών ακαί Γαβριήλ, καί των γίων ασωμάτων καί ουρανίων Ταγμάτων.

Στίχοι

Εβουλόμην σοι, Μιχαήλ, άσμα πρέπον

Άσαι πρεπόντως, αλλ' άϋλον, ούκ έχω.

Ογδόη ουρανίης κυδαίνει τάξιος Αρχούς.

Εις τήν Σύναξιν τών εννέα Ταγμάτων, Σεραφίμ, Χερουβίμ, θρόνων, Κυριοτήτων, Εξουσιών, Αρχών, Δυνάμεων, Αρχαγγέλων καί Αγγέλων.

Στίχοι

Επάξιόν τι Ταγμάτων τών εννέα

Τίς άν γόνος φθέγξαιτο μηνών εννέα.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ, μετέβαλον βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας».

Ω παρειστήκεισαν απαύστως, λειτουργούσαι μυριάδες τών Αγγέλων, τού προσώπου οράν μή φέρουσαι τήν θέαν, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός αναβοώσιν.

Φώτα ανέδειξας οικτίρμον, τών Αγγέλων σου τήν άϋλον ουσίαν, τού αρρήτου φωτός πληρούμενα απαύστως, Ευλογητός εί κράζοντα, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Λόγω σου τώ ενυποστάτω, τών Αγγέλων τήν πληθύν δημιουργήσας, αγιάσας δέ θείω Πνεύματι Τριάδα, θεολογείν εδίδαξας, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Τρείς εννοούντες υποστάσεις, απερίγραπτον δοξάζομεν ουσίαν, τόν Πατέρα καί Υιόν καί τό Πνεύμα βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Οι εκ τής, Ιουδαίας

Σύν χοροίς Ασωμάτων, τών ανθρώπων τό γένος δεϋτε κροτήσωμεν, τήν αίσιον ημέραν, τής μνήμης εκτελούντες, τών σοφών Αρχαγγέλων Χριστού, Ευλογητός εί Θεέ, βοώντες τών Πατέρων.

Ως φιλόξενοι πάλαι, Αβραάμ ο θεόπτης, καί Λώτ ο Ένδοξος, εξένισαν Αγγέλους, καί εύρον κοινωνίαν, σύν Αγγέλοις κραυγάζοντες, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Μανωέ τώ γενναίω, καί Τωβίτ τώ πανσόφω, ώφθησαν Άγγελοι, αμείβοντες τά άθλα, τού βίου κατ' αξίαν, καί τών Παίδων ο Άγγελος, έσβεσε φλόγα ποτέ, πυρός καμίνου όντως.

Θεοτοκίον

Τό ημέτερον όλον, εκ Παρθένου λαβόντα, δίχα τροπής, Ιησού, ταίς φύσεσι διπλούν σε, αλλ' ένα υποστάσει, πατρικώς σε κηρύττομεν, ής καί τό είδος Πιστώς, σέβομεν εκτυπούντες.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτισει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η’

«Τόν εν όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τό τής Παρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, είς πάντας τούς αιώνας».

Τών Αγγέλων, ζηλώσωμεν τόν βίον, καί τάς φρένας, πτερώσωμεν εις ύψος, καί σύν αυτοίς αϋλως αναμέλψωμεν, Κύριον υμνούντες, καί υπερυψούντες, είς πάντας τούς αιώνας.

Θιασώται, χορείας ουρανίου, οι τόν θρόνον αμφέποντες τής δόξης, περί Θεόν τε πάντοτε στρεφόμενοι, Άγγελοι υμνούσι, καί υπερυψούσιν, αυτόν εις τούς αιώνας.

Τήν αϋλου, πυρός ποιούσαν φλόγα, τούς εν ύψει, απαύστως λειτουργούντας, καί τους Αγγέλους πνεύματα δεικνύουσαν, Τριάδα προσκυνούμεν, καί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ως εν πόλω, παρειστήκεισαν τρόμω, μυριάδες, Αγγέλων Αρχαγγέλων, εν ταίς αγκάλαις φέρειν κατηξίωσαι, τούτω Θεοτόκε, πρέσβευε σωθήναι, τούς δοξολογούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Επταπλασίως κάμινον

Άρχων Αγγέλων πέφυκε, Μιχαήλ ό Αρχάγγελος, αλλά συνδοξάζεται, αυτώ λαμπρότατα, ό μύστης τής χάριτος, καί τής Παρθένου μνήστωρ σεπτός, ο τών Ασωμάτων, Στρατηγός επαξίως, χαράν προδιαγγέλλων, Γαβριήλ τοίς βοώσι, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τά τών Αγγέλων τάγματα, εν ποικίλη μορφή κατιδών, Ιεζεκιήλ προϊστορών εκήρυττεν, εν οίς εξαπτέρυγα, τά Σεραφίμ παρίστανται, καί τά Χερουβίμ, πολυομμάτως εκύκλουν, μεθ' ών τούς Αρχαγγέλους, ήλεκτρίνους εώρα, Χριστον δοξολογούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως φοβεράν τήν έλευσιν, τής δευτέρας καθόδου σου, εκδηλοποιών ο Δανιήλ προέλεγεν, Ως θρόνοι ετέθησαν, καί παλαιός εκάθησε, καί τάς τών Αγγέλων, μυριάδας εισάγει, εν φόβω, παρεστώσας, καί φωναίς ασιγήτοις, βοώσας τή Τριάδι, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο τώ Πατρί καί Πνεύματι, ομοούσιος Λόγος εκών, ώφθη καί ημίν, εκ τής Παρθένου σύμμορφος, ού φύρας εις άλληλα, τά τής φρικτής ενώσεως, εις γάρ ο αυτός, εν εκατέροις δείκνυται, εν δύο ταίς ουσίαις, καί μιά, υποστάσει, ής νύν τής εμφερείας, τόν τύπον προσκυνούμεν.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

«Όρους παρήλθες τής φύσεως, τόν Δημιουργόν συλλαβούσα καί Κύριον, καί πύλη σωτηρίας τώ κόσμω γέγονας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν».

Σέ τόν αρρήτως ενώσαντα, τοίς επουρανίοις Χριστέ τά επίγεια, καί μίαν Εκκλησίαν, αποτελέσαντα Αγγέλων καί ανθρώπων, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Άγγελοί τε καί Αρχάγγελοι, θρόνοι, Εξουσίαι καί Κυριότητες, Αρχαί τε καί Δυνάμεις, Χερουβίμ καί Σεραφίμ, μετά τής Θεοτόκου, υπέρ τού κόσμου ικετεύσατε.

Πάντων προστάται δεικνύμενοι Μιχαήλ σύν τώ, Γαβριήλ, επισκέψασθε τούς εκ πόθου τιμώντας, τήν πανέορτον υμών μνήμην, καί πιστώς ανυμνούντας, σώζεσθε παντοίας περιστασεως.

Θεοτοκίον

Λόγον εδέξω τόν άρχον, φύσιν τήν εμήν, αναπλάσαι βουλόμενον, καί τούτον σαρκωθέντα, Παρθένε τέτοκας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Κανών δεύτερος

Κυρίως Θεοτόκον

Νοσούντων καί πλεόντων, καί τών εν ανάγκαις, πρός σωτηρίαν υπέρμαχοι ώφθητε, τών Ασωμάτων οι πρώτοι, Μιχαήλ καί Γαβριήλ.

Δυνάμεων καί θρόνων, χοροίς συγχορεύων, ως Στρατηγός τών Αγγέλων καί μύστης Θεού, υπέρ ημών τώ Σωτήρι, Γαβριήλ πρέσβευε.

Ως φύλακες τού κόσμου, καί τής Εκκλησίας, καί Ταξιάρχαι τών άνω Δυνάμεων, υπέρ ημών τόν Σωτήρα, καθικετεύσατε.

Θεοτοκίον

Συμφώνως Θεοτόκε, Σέ δοξολογούμεν, ότι παθών καί κινδύνων λυτρούσαι ημάς, καί τάς ημών ικεσίας, επ' αγαθοίς εκπληροίς.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν τής Θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Εν πνεύματι τώ Ιερώ

Ως πρόμαχον καί πρύτανιν, τού βροτείου σε γένους, καί προνομέα άριστον, Αρχιστράτηγε θείε, ανέδειξεν ο Ποιητής, καί Θεός καί δόξη σε, τετίμηκεν απορρήτως, τού προσφωνείν ανενδότως, τόν τρισάγιον καί θείον, επινίκιον ύμνον.

Έτερον Γυναίκες ακουτίσθητε

Αρρήτως πυρσευόμενος, ταίς θεϊκαίς ελλάμψεσι, τής υπερφώτου Τριάδος, διέρχη πάσαν τήν κτίσιν, ως αστραπή Αρχάγγελε, πληρών τό θείον πρόσταγμα, Μιχαήλ αστραπόμορφε, φρουρών φυλάττων καί σκέπων, τούς σέ φαιδρώς ανυμ νούντας.

Έτερον Τοίς Μαθηταίς

Εξουσιών Δυνάμεων, Αρχαγγέλων Αγγέλων, Κυριοτήτων θρόνων τε, καί Αρχών πρωτοστάτης, υπό Θεού κατεστάθης, Αρχιστράτηγε θείε, Μιχαήλ υπερένδοξε, τώ αστέκτω ούν θρόνω, παρεστηκώς, σκέπε φρούρει φύλαττε σώζε πάντας, τούς πίστει σε γεραίροντας, τόν τού κόσμου προστάτην.

Θεοτοκίον

Τιμιωτέρα πέφυκας, Χερουβίμ τών ενδόξων, καί Σεραφίμ Πανύμνητε, τών φρικτών ασυγκρίτως, ενδοξοτέρα καί πάντων, τών Αγίων Αγγέλων, αγιωτέρα Πάναγνε, τόν γάρ Κτίστην τών όλων, σωματικώς, απορρήτως τέτοκας Θεοτόκε, όν αίτησαι τοίς δούλοις σου, λύτρον δούναι πταισμάτων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α’ Τών ουρανίων ταγμάτων.

Τών ουρανίων ταγμάτων ως προεξάρχοντα, καί τών εν γή ανθρώπων, ισχυρόν σε προστάτην, φύλακα καί ρύστην υμνούμεν πιστώς, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, καθικετεύοντες πάσης φθοροποιού, αλγηδόνος ημάς ρύσασθαι. (Δίς)

Ο ταξιάρχης τών άνω θείων Δυνάμεων, σήμερον συγκαλείται, τών βροτών τάς χορείας, μίαν σύν Αγγέλοις φαιδράν εορτήν, συγκροτήσαι Συνάξεως, αυτών τής θείας καί άμα ύμνον Θεώ, αναμέλψαι τόν τρισάγιον.

Υπό τήν σκέπην τών θείων ημάς πτερύγων σου, προσπεφευγότας πίστει, Μιχαήλ θείε νόε, φύλαττε καί σκέπε εν βίω παντί, καί εν ώρα Αρχάγγελε, τή τού θανάτου σύ πάρεσο βοηθός, ημίν πάσιν ευμενέστατος.

Δόξα... Ήχος πλ. α’

Ο που επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν τού διαβόλου διώκεται η δύναμις, ού φέρει γάρ τώ φωτί σου προσμένειν, ο πεσών Εωσφόρος, Διό αιτούμέν σε τά πυρφόρα αυτού βέλη, τά καθ' ημών κινούμενα απόσβεσον, τή μεσιτεία σου λυτρούμενος ημάς, εκ τών σκανδάλων αυτού, αξιϋμνητε Μιχαήλ Αρχάγγελε.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.